Dit is Raaf

1964, MS Willem Ruys,

We were soon outside Port Said, there was a nice tarmac road between barren yellow grey plains, with here or there a loam cottage, I think that rice and corn was cultivated here.

After about 5 or 10 km it was more densely populated, seeing from above (the cottages) looked like dungheaps.

They were small square grey shanties, with square little windows, the people can barely stand in it, around them little children, women, goats.

The men work the ground with pickaxes and wooden ploughs, there were also cows, but terribly meagre. whole flocks of sheep, mostly black.

At every little settlement dovecotes /^\ pointed little loam buildings with apertures in the top.
 

That was on the other side of the Nile, in the water old wooden ships, like prams, with large stretched grey sails, men long grey robes were walking before them, 50 years ago along the Winschoter Deep (canal) there were also men and women were walking bent pulling their ship, but that today there are still people living in such pitiful circumstances, that has astounded me.

 

We waren al gauw buiten Port Said, er liep een mooie asfaltweg tussen kale geel grauwe vlakten, met hier en daar een lemen hut, ik dacht dat hier rijst en mais werd verbouwd.

Na misschien 5 a tien KM werd het meer bewoond, als je het van boven zag (de hutten) leken het mestvaalten. Het waren kleine vierkante grauwe optrekjes, met vierkante raampjes, de mensen kunnen er nauwelijks in staan, rondom kindertjes vrouwen geiten.

De mannen bewerkten de grond met houwelen en houten ploegen, er waren ook koeien maar vreselijk mager. hele kudden schapen meest zwarte.

Bij iedere kleine nederzetting duiventillen /^\ spitse lemen gebouwtjes met in de top openingen.

Dat was aan de overkant van de Nijl, in het water oude houten schepen, net pramen, met grote uitgestrekte grauwe zeilen, er liepen mannen in lange grauwe gewaden voor, vijftig jaar geleden liepen ook langs het Winschoterdiep, mannen en vrouwen diep gebogen hun schip te trekken, maar dat er nu nog mensen leven, in zulke erbarmelijke omstandigheden, dat heeft me verwonderd.